ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΖΗΣΗΣ

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ  ΖΗΣΗΣ

Γεννήθηκε την 26η Οκτωβρίου 1893 μέσα σε μια κατοικία με εμφανή τα σημάδια της φτώχειας και της ανέχειας. Όταν μεγάλωσε παντρεύτηκε τη σύντροφο της ζωής του τη Στυλιανή το γένος Βασιλείου Γιαννάκη η οποία στάθηκε δίπλα του στις δύσκολες στιγμές της ζωής του.


Υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία στη Νάουσα, Θήβα και Αθήνα. Το 1920 αποφάσισε να ξενιτευτεί στην Αμερική να βρει την τύχη του και να βελτιώσει τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης που επικρατούσαν εκείνο τον καιρό.
Ύστερα από πολλές ταλαιπωρίες έφτασε στην Αμερική και αντίκρισε την πραγματικότητα ενός άλλου πλανήτη.
Εργάστηκε ως εργάτης σε γραμμές σιδηροδρόμου, πιατάς σε εστιατόριο και μετέπειτα άνοιξε το δικό του εστιατόριο για να καταλήξει τα τελευταία του χρόνια στην εργασία του καθαρισμού πίλων (καπέλων).
Δεκατέσσερα χρόνια μετά την εγκατάσταση του στη Φιλαδέλφεια της Αμερικής θα φέρει κοντά του τα αγαπημένα του πρόσωπα τη γυναίκα και τη μάνα.
Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Αμερική ανάπτυξε πλούσια δραστηριότητα με την ομογένεια και καταλάμβανε εξέχουσα θέση μεταξύ αυτών.
Μετά από 31 χρόνια παραμονής του στην Αμερική παίρνει την απόφαση να επισκεφτεί το χωριό του. Αντίκρισε τη σκληρή πραγματικότητα και αυτό ήταν το έναυσμα να βοηθήσει τον τόπο του. Υπήρξε εξέχουσα μορφή στην Αμερική στο χώρο των μεταναστών και εκλεκτό μέλος Ελληνικών Συλλόγων. Ενίσχυσε πέντε εκκλησίες τις οποίες ανέγειραν Έλληνες της Φιλαδέλφειας.
Κατά τη διάρκεια της Γερμανικής κατοχής συγκέντρωσε ρουχισμό και υποδήματα και τα έστειλε στο αγαπημένο του χωριό. Την ίδια περίοδο δώρισε στους μαθητές σχολικά είδη αξίας πολλών χιλιάδων δραχμών και επισκεύασε το παλιό σχολείο.
Το 1966-67 έστειλε 25.000 δρχ στους μαθητές Άνω Κώμης Κρόκου και Κάτω Κώμης. Το 1958 αγόρασε και έστειλε στην μαιευτική σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης ένα κολποσκόπιο αξίας 2.000 δολαρίων. Για τη δωρεά του αυτή η σχολή τον ανακήρυξε ευεργέτη  και ο διευθυντής του τότε τμήματος Χατζόπουλος μνημονεύει τη σπουδαιότητα του δωρηθέντος μηχανήματος.
Ανέγειρε στο χωριό το εξωκλήσι του Αγίου Δημητρίου και δαπάνησε το ποσό των 100.000 δρχ. το αποκορύφωμα όμως των δωρεών ήταν η ανέγερση του Ζήσειου δημοτικού σχολείου για το οποίο δαπανήθηκαν πάνω από 3,5 εκατομμύρια δραχμές. Κατά το έτος 1969-71 το σχολείο αποτέλεσε για κείνη την εποχή ήταν ένα στολίδι για το χωριό και γενικότερα για την περιφέρεια.
Προσφάτως έγινε η δωρεά του οικοπέδου στο κέντρο του χωριού όπου ανεγέρθηκε η εκκλησία του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού.
Μετά από 47 χρόνια παραμονής στην Αμερική αποφασίζει να γυρίσει στην πατρίδα του στο χωριό του και να καμαρώσει τα επιτεύγματα της ευεργεσίας του.
Απεβίωσε το έτος 1975.
(να γραφεί δίπλα στην εικόνα) Η ευεργεσία γεννά ένα ευγενές αίσθημα εις τους ευεργετούμενους την ευγνωμοσύνη η οποία τιμά τους ευεργετούμενους και ικανοποιεί τον ευεργέτη

Σχόλια

Αρχείο

Φόρμα επικοινωνίας

Αποστολή